LA AERO-NAVEGACIÓN POR EL «OCÉANO DEL AIRE» Y LOS INICIOS DE LA...
Imagen 5. Prácticas en los terrenos de la Compañía Española de Industrias Químicas, S.A.
Complementando las referencias de la imagen 4, en esta se indican: (b) apilamiento de cilindros
que contenían gas hidrógeno comprimido para el inflado del globo, y (c) ferrocarril estacionado
con gente observando la «majestuosidad» que el aerostato daba al escenario y la sujeción del
mismo para que no iniciara su ascenso. Estas prácticas se realizaron en ese lugar hasta que se
adquirió e instaló una fábrica de hidrógeno, semifija (transportable) al silicol, que se estableció
en el campo de La Volatería. (Fuente: FERRET I PUJOL, Josep: «1921: l’arribada
de l’Aeronàutica Naval», Delta, núm. 60, El Prat de Llobregat, 1983)
Lo más divertido en las ascensiones en globo es que todas son diferentes desde
ir muy lejos hasta volver al mismo sitio que has salido, eres siempre juguete del
viento; con los planos siempre sabes dónde estás.
En otra ocasión salimos del Prat (…), había mucho viento E.S.E., pasamos por
Lérida, Barbastro y Huesca, y a bastante altura, llegamos a Roncesvalles donde
nos cogió un remolino que nos hizo pasar a Francia, sin poder evitarlo; en pleno
Pirineo un águila nos estuvo dando vueltas al globo, después de un rato se marchó.
Tuvimos que aterrizar en un prado y una vaca nos embistió pero se paró de pronto
y se fue; desgarramos el globo válvula de desinflado rápido con que contaban los
globos para, en caso de necesidad, no ser arrastrados por el viento y pronto vino
un gendarme y nos llevó al pueblo (…); volvimos por Irún y allí facturamos el
globo.
En el aeródromo contaban con dos tipos de dirigibles, uno de 1.500 m3 y otro
de 3.500 m3, ambos semirrígidos; el pequeño con dos motores de 45 caballos, con
REVISTA DE HISTORIA NAVAL 152 (2021), pp. 31-54. ISSN 0212-467X 39